Գոյություն ունեն հազարավոր աստղեր, որոնցից մեկը դա արևն է, բայց կան աստղեր, որոնք հազարավոր լուսնային տարիներով շատ են գերազանցում արևի չապսերը: Այդպիսի հսկայական աստղերը կոչվում էն ռուսերենում (гиперновая) աստղ, այդ աստղերը տարբերվում են փոքր աստղերից ոչ միայն չափսերով: Փոքր աստղերը, երբ վառվում են և վերջանում, դրանք ուղղակի հանգում են և անհետանում, բայց հսկայական աստղերը վառվելուց և վերջանալուց հետո չեն հանգում: (Гиперновая) աստղի ատոմները հանկարծ կանգնում են և աստղի ձգողությունը միացնում է բոլոր ատոմները իրար հետ, աստղը փոքրանում է արևի չափ, բայց իր ծավալը չի փոխվում, որից հետո լինում է հսկայական պայթուն, որի չափսերը պատկերացնելը անհնար է: Պայթյունի ժամանակ աստղը բաց է թողնում հսկայական լույս, որի ուղղությունը սրված է մեկ կողմով, որը հնարավոր է ոչնչացնել ամենինչ մինչև իր հասնելը: Աստղի պայթյունից հետո, երբ ամեն ինչ վերջանում է այդ աստղի տեղը առաջանում է սև խոռոչ, ի դեպ սև խոռոչն է մեղավոր, երբ աստղի պայթյունից հետո բաց է թողնվում հզոր լույս: Երկրին ամենամոտիկ այդպիսի աստղը գտնվում է շատ հեռու և այդ աստղի պայթյունի ժամանակ, եթե բաց թողնված լույսը գա մեր կողմ, դա կվնասի երկիր մոլորակի մագնիսական վահանը երկու անգամ, ճիշտ է դրանից մարդկությունը չի ոչնչանա, բաց վնասները շատ զգալի կլինեն:
Կարեն Մարգարյան 