Однажды в субботу, перед тем, как идти домой, пастор решил позвонить своей жене. Было уже почти 10 вечера, но жена не брала трубку. Долго ждал пастор, но жена так и не подошла к телефону. Через некоторое время он снова набрал домашний номер, и жена сразу же ответила. Пастор спросил, почему жена так долго не поднимала трубку, когда он звонил первый раз, но она ответила, что никакого звонка раньше не было.
Этот случай был бы забыт, если бы в понедельник в церкви в кабинете пастора не раздался телефонный звонок. Звонивший мужчина, говорил о каком-то звонке с этого номера в субботу вечером. Пастор долго не мог понять, о чем идёт речь. Тогда мужчина сказал:
— Телефон звонил и звонил, а я не отвечал…
Пастор, вспомнив о случившимся с ним казусе, извинился за то, что побеспокоил этого человека, объяснив, что хотел позвонить домой, но, видимо, набрал неверный номер. Тогда звонивший сказал:
— Разрешите мне рассказать, что тогда произошло. Видите ли, в субботу вечером я собрался покончить с жизнью. И перед тем, как совершить намеченное, я обратился к Богу, сказав, что если он есть, если он слышит меня и если он не хочет, чтобы я это сделал, то пусть подаст мне знак. И как раз в этот момент у меня зазвонил телефон. Я подошёл к аппарату и увидел на табло надпись: «Господь Всемогущий…» Я смотрел на звонящий телефон и не смел поднять трубку.
Церковь, в которой служил пастор, называлась Обитель Господа Всемогущего.
Զանգ աստծուց
Մի անգամ շաբաթը օրը, մինչև տուն գնալը, տեր հայրը որոշեց զանգել իր կնոջը: Արդեն ժամը երեկոյան տասն էր, բայց կինը հեռախոսը չէր վերցնում. Տեր հայրը շատ սպասեց, բայց կինը այդպես էլ հեռախոսը չվերցրեց: Քիչ հետո նա կրկին հավաքեց տան հեռախոսահամարը, և կինը միանգամից պաասխանեց զանգին: Տեր հայրը մտածեց ինչու կինն այդքան երկար ժամանակ չվերցրեց հեռախոսը, երբ նա զանգեց առաջին անգամ, բայց նա պատասխանեց, որ ոչ մի զանգի ձայն չի եկել: Այդ դեպքը այդպես էլ կմոռացվեր, եթե երկուշաբթի եկեղեցու աշխատասենյակում տեր հայրը չզանգահարեին: Զանգող տղամարդն ասում էր, ինչոր զանգի մասին, որ զանգել են այդ համարից էր եկել շաբաթ երեկոյանը: Հովիվը երկար ժամանակ չէր հասկանում ինչի մասին է նա խոսում: Այդ ժամանակ տղամարդն ասաց.
-Հեռախոսը զանգում էիր զանգում, բայց ես չպատասխանեցի…
Հովիվը, հիշելով, թե ինչ է պատահել նրա հետ, ներողություն խնդրեց այդ մարդուն խանգարելու համար, բացատրելով, որ ուզում էր տուն զանգել, բայց հավանաբար սխալ համար էր հավաքել: Հետո զանգահարողն ասաց.
-Թույլ տվեք պատմել ձեզ, թե այդ ժամանակ ինչ եղավ: Հասկանում եք, շաբաթ երեկո ես պատրաստվում էի ավարտել իմ կյանքը: Մինչև դա անելը, ես դիմեցի Աստծուն՝ ասելով, որ եթե նա կա, եթե նա լսում է ինձ, և եթե նա չի ուզում, որ ես դա անեմ, ուրեմն թող ինձ նշան տա: Եվ հենց այդ պահին, իմ հեռախոսը զանգեց. Ես մոտեցա հեռախոսին և տեսա գրված « Ամենակարող Աստված…» ես նայում էի զանգող հեռախոսին չէի համարձակվում վերցնել հեռախոսը:
Եկեղեցին, որում ծառայում էր հովիվը, ծառայում էր որպես Ամենակալ Տիրոջ բնակություն:
Կարեն Մարգարյան 